STPM BM Sem 1 - Kongres KBPM

Kongres pertama KBPM telah berlangsung pada 12-13 April 1952 di Hotel Sea View, Singapura. Ia dihadiri oleh para cendekiawan Melayu dari 21 badan bahasa dan persuratan Melayu di seluruh Semenanjung Tanah Melayu, (Malaya) ketika itu. Hasil pertemuan adalah kewujudan piagam yang telah ditandatangani oleh ketua-ketua perwakilan badan bahasa pada 13 April 1957. Butiran piagam adalah:

• Kongres bahasa hendaklah diadakan seterusnya dengan tujuan menyelaraskan usaha badan persuratan Melayu di Semenanjung Tanah Melayu, Singapura dan Borneo Utara; dan kerabat kongres hendaklah mengambil keputusan muktamd yang sama atas sebarang hal tentang kemajuan bahasa dan persuratan Melayu dan akan membela hak pengarang, sasterawan dan ahli cendekiawan bahasa Melayu.

• Kongres seterusnya hendaklah diadakan pada bila-bila masa jika perlu oleh sebuah pertubuhan atau beberapa pertubuhan persuratan menjadi bergabung menjadi satu; dan pertubuhan persuratan yang mengusulkan kongres itu dengan sendirinya menjadi Panitia Kongres yang akan menyediakan tempat dan persiapan kongres serta memanggil pertubuhan-pertubuan lain ke kongres tersebut.

• Pertubuhan-pertubuhan persuratan Melayu yang menjadi kerabat kongres hendaklah mentaati keputusan muktamad yang diambil oleh kongres; pertubuhan-pertubuhan kerabat kongres hendaklah berusaha melaksanakan keputusan-keputusan yang telah diambil (dipersetujui) oleh kongres untuk memajukan bahasa dan persuratan Melayu; sebarang keputusan kongres hendaklah dianggap sah oleh kerabat kongres; segala keputusan kongres akan diambil mengikut undi terbanyak; dan tiap-tiap pertubuhan hanya mempunyai satu undi sahaja.

• Dalam kongres pertama ini, hanya satu keputusan penting telah dicapai iaitu: ‘’kedua-dua tulisan Rumi dan Jawi hendaklah digunapakai dalam persuratan Melayu dan pada masa ini sehingga didapati suatu keputusan lain pada kongres yang kedua kelak’’.

Kongres kedua KBPM berlangsung pada 1-2 Januari 1954 di Sekolah King George V, Seremban dan dihadiri oleh 24 perwakilan dari pelbagai badan bahasa dan persuratan Melayu di seluruh Semenanjung Tanah Melayu. Antara keputusan yang berkaitan dari pelbagai bidang yang dipersetujui adalah:

• Menganjurkan rapat besar bagi ahli persuratan Melayu dengan Indonesia; mendesak penggunaan bahasa Melayu yang seimbang dalam Majlis Mesyuarat Undangan Persekutuan Tanah Melayu, Majlis Mesyuarat Negeri, Majlis Mesyuarat Bandaran dan pengutamaan bahasa Melayu oleh ketua-ketua pejabat; menganjurkan hadiah bagi karangan-karangan dan penulisan bahasa Melayu yang terbaik dalam bahagian-bahagiannya setiap tahun, menyusun sebuah kamus yang lengkap dalam tulisan Rumi; pengambilan juruhebah radio mestilah berkelulusan tinggi dalam bahasa Melayu; dan melantik wakil daripada Kongres Persuratan Melayu dalam Jawatan Kuasa Penapis Filem.

• Dua keputusan penting telah dicapai dalam kongres KBPM kedua, iaitu setelah mengkaji penyata tulisan Jawi-Rumi yang dibentangkan oleh Jawatan Kuasa Penyiar Tulisan Jawi-Rumi, kongres telah mengambil keputusan bahawa telah sepatutnya tulisan Rumi dirasmikan bagi persuratan Melayu dengan tidak menghapuskan tulisan Jawi sehingga masa akan menentukannya; dan menutur Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu supaya membesarkan lagi Jabatan Penterjemahan menjadi sebuah Balai Bahasa yang lengkap.

Kongres ketiga KBPM berlangsung pada 16-21 September 1956 di Johor Bahru dan Singapura dan dihadiri oleh lebih kurang 500 orang perwakilan dan pemerhati dari 59 buah badan bahasa dan persuratan Melayu dari seluruh Malaya. Beberapa orang wakil rasmi dari Indonesia yang diketuai oleh Menteri Pendidikan Pengajaran dan Pendidikan Indonesia, Profesor Prijana turut hadir. Rumusan yang dipersetujui adalah:

• Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP) hendaklah ditubuhkan sebagai pusat bagi menjaga hal-ehwal dan perkembangan bahasa dan persuratan Melayu supaya tidak cacat asal usul bahasa Melayu serta menjadi pendorong kepada perkembangan kebudayaan rakyat Tanah Melayu kelak; DBP hendaklah menyiasat, membongkar dan mengumpulkan semula serta menghalusi hasil kesusasteraan Melayu semenjak zaman purba, selain DBP ditubuhkan bertujuan untuk mewujudkan butir tentang taraf, pentadbiran, pengelolaan jabatan dan bahagiannya serta tugas yang seharusnya dijalankan oleh DBP turut diputuskan.

• Bahasa Melayu yang diakui sebagai bahasa kebangsaan hendaklah disempurnakan keadaannya dan diamalkan sebagai bahasa rasmi negara; DBP ditugaskan bagi menerbitkan hasil kesusasteraan yang bernilai untuk menyempurnakan perkembangan prosa dan puisi Melayu (lama dan baru); unsur kebangsaan hendaklah ditanamkan sebanyak mungkin dalam lagu kebangsaan dan patriotik bagi memelihara keasliannya; udang-undang negara tentang perlindungan hak cipta hendaklah diadakan; dan pihak pengusaha filem melayu hendaklah mengambil berat untuk menggunakan bahasa Melayu yang baik dalam filem terbitannya.

• Membentuk suatu jawatankuasa kecil yang dianggotai oleh ahli seni lukis Melayu dan pakar bahasa Melayu untuk membentuk perkataan baru bagi menyatakan benda dan fikiran baru dalam seni lukis; mengambil terus perkataan asing yang mudah sebutan dan ejaannya dengan tidak mengubah bunyi dan ejaannya itu; mengambil perkataan asing yang keras sebutannya dan ganjil ejaannya dengan memadankan bunyi perkataan tersebut itu dengan lidah dan ejaan Melayu; dan menyiasat dan menimbulkan semula perkataan Melayu yang sedia ada dalam seni ukir dan sebagainya untuk kegunaan dalam lapangan seni lukis.

• Lembaga Tetap Kongres hendaklah mendesak jabatan yang tertentu di DBP supaya menyusun kamus khas berkenaan dengan seni rupa; menterjemahkan buku tentang fikiran Timur dan Barat tentang seni lukis; menyusun buku baru yang mengandungi lukisan pilihan dengan kritikan secara ilmiah; dan menyusun buku baru daripada hasil penyelidikan tentang seni rupa bangsa Melayu.

• Bahasa Melayu hendaklah diperluaskan penggunaannya dalam pelbagai bidang seperti pertanian, penternakan, pentadbiran, perusahaan, penyiaran, persuratkhabaran dan sebagainya.

• Mengusulkan kepada jabatan Pelajaran Tanah Melayu dan Singapura supaya bahasa Melayu digunakan seluas-luasnya dalam kursus kelas dan akademi seni lukis.

• Bahasa Melayu dan bahasa Indonesia yang berbeza-beza sedikit akan perihal ejaannya, dan hal-hal lain berkaitan harus disatukan, kerana asal dan dasar bahasa Melayu dan bahasa Indonesia itu sama sahaja.

• Lembaga Bersama Melayu-Indonesia hendaklah diadakan untuk menyatukan bahasa Melayu dan bahasa Indonesia; mempelajari dan menyelenggarakan hal tentang tatabahasa, istilah dan kamus; dan lembaga ini hendaklah bekerjasama dengan kerajaan.

• Selain membincangkan kertas kerja tentang penubuhan DBP, penggunaan bahasa Melayu dalam pelbagai bidang, dan penyatuan bahasa Melayu dengan bahasa Indonesia, kongres ini juga turut membincangkan cara mengembangkan bahasa kebangsaan menerusi persekolahan dan pendidikan.